مقدمه آسانسور هیدرولیکی

شاید تصوش دشوار باشد اما قبل از اختراع آسانسورهای کششی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم،آساسنورهای هیدرولیکی آی در آمریکا رواج داشت.بدین شکل که یک جک که با نیروی آب حرکت میکرد از طریق تعداد قابل توجهی فلکه به همراه سیم بکسل باعث حرکت کابین میشد این سیستم اشکالات بسیاری از جمله تکان زیاد هنگام حرکت و توقف و عدم تراز در طبقه را دارا بود.

هنگامی که در سال 1954 نخستین تولید کننده آلمانی، با به کارگیری روغن در جک، یک آسانسور هیدرولیکی را تولید کرد، بهره گیری از آسانسور های هیدرولیکی روغنی سال ها در آمریکا متداول بود.

موفقیت روز افزون این نوع آسانسورها سبب گردید که تولید کنندگان دیگر اروپایی به تولید آن بپردازند و در هر کشور برای ایمنی آن ها کدهای استانداردی تدوین نمایند.بالاخره با توافق اعضای جامعه اروپا نخستین نسخه رسمی استاندارد EN81-2 در سال 1987 برای کشور های عضو منتشر شد.

آسانسور هیدرولیک

آسانسور هیدرولیک در ساده ترین شکل خود شامل یک سیلندر و یک پیستون است که مستقیما زیر کابین آسانسور قرار دارند. روغن توسط یک موتور الکتریکی از یک مخزن پمپ می شود. این کار بتعث بالا رفتن کابین آسانسور میگردد. برای پایین آمدن آسانسور، یک شیر باز می شود و به روغن درون سیلند اجازه میدهد و به سمت مخزن باز گردد.

آسانسور هایی که دارای ترافیک کم مسافر،بار و خودرو هستند برای استفاده آسانسور های هیدرولیک اغلب بهترین راه حل برای کاربردهایی که شامل بارهای بسیار بزرگ هستند، میباشند. آسانسور های هیدرولیک با سیلندر درون چاه ویژه .

در اغلب موارد برای استفاده در ساختمان های تجاری مناسب به نظر می رسند، آسانسور های هیدرولیک در اکثر موارد تنها نوع مناسب برای نصب در بسیاری ازساختمان های قدیمی تر که عموما بدون در نظر گرفتن آسانسور طراحی شده اند می باشد.