مبنای طراحی پله برقی ها

طراحی انواع پله برقی ها بستگی به الزامات فیزیکی، مکان نصب، میزان رفت وآمد، نکات ایمنی و زیبایی نحوه ی نصب آن دارد. همچنین در طراحی پله های برقی باید توانایی زیر ساخت های آن در جهت اندازه گیری میزان پشتیبانی و امنیت آن در نظر گرفته شود. طراحان و متخصصان نصب این نوع پله ها در فرایند ساخت آن همچنین میزان ترافیک انسانی و بیشترین مسیر رفت و آمد را باید در نظر بگیرند. این موضوع به خصوص در مواردی که پله ی برقی در مترو یا قطار نصب می شود، اهمیت بالایی دارد. برای مثال یک دستگاه با سرعت نیم متر در ثانیه ۲۰۰۰ نفر را جا به جا می کند. بنابراین باید در نظر گرفته شود که آیا در ساعات اوج ترافیک پاسخگوی حمل و نقل مسافران خواهد بود یا نه ؟ و اینکه آیا بیش از اندازه جمعیت وارد پله های برقی شده است یا خیر ؟

سکوی فرود پله برقی

سکوهای فرود اصطلاحی برای دوسر انتهایی پله است که چرخ دنده ها و موتورهای برقی پله ها در آن قرار دارد. سکوی بالایی معمولا شامل موتور مونتاژ و دنده دی اصلی درایو است و این در صورتی است که سکوی پایینی دنده ی برگشت را در خود دارد. هر سکو دارای کف و صفحه ی به اصطلاح شانه ای است. این سکوها مکانی را برای پیاده شدن مسافران ایجاد می کنند. سکو های انتهایی دارای لولا و چفت هایی هستند که امکان باز کردن و تعمیر موتورها و دنده های زیر آن را فراهم می نماید.

ساختار پله برقی ها

در اجزای پله برقی پله ها هستند که معمولا از جنس فولاد و آلمینیوم ساخته شده و تکه های به هم متصل شده هستند. در جلوی هر پله خط زردی وجود دارد که به شما انتهای پله را نشان می دهد. پله ها توسط یک زنجیره ی فلزی به هم پیوسته هدایت می شوند.عقب و جلوی پله ها دارای چرخی است که آن را از عقب جدا کرده و باعث حرکت بر  روی تریلر می شود. محور های جلوی پله باریک تر  و متناسب با چرخه ی حرکت است.

هندریل پله های برقی

در انواع پله برقی ها هندریل های متفاوتی وجود دارد. یکی دیگر از اجزای پله برقی هندریل ها هستند. هندریل در واقع فضایی برای تکیه گاه دست ایجاد می کند که توسط یک زنجیر که به چرخ دهنده های اصلی متصل است، هدایت می شود. چرخ دنده ها سرعت هندریل را با سرعت پله ها هماهنگ میکند. هندریل از ۴ بخش تشکیل می شود : در مرکز آن یک کشویی قرار دارد که به آن گلایدر نیز گفته می شود. این لایه تشکیل شده از یک لایه ی پنبه ای یا پارچه ی مصنوعی است که اجازه می دهد تا ریل در مسیر حرکت خود به راحتی جلو برود. جز بعدی که بر روی این الیاف قرار می گیرد در واقع کابل فولادی یا یک نواری فولادی است که باعث می شود استحکام کششی و انعطاف پذیری ریل فراهم شود. سپس بر روی این لایه یک لاستیک شیمیایی قرار دارد که لایه ها را کنار هم نگه داشته و از جدا شدن آن ها جلوگیری می کند. سرانجام لایه ی بیرونی یا بخشی که مسافران آن را نگه می دارند، قرار دارد. که ترکیبی از پلیمر های مصنوعی و لاستیک است. این پوشش ها در برابر تغییرات هوا و رطوبت مقاومند. این پلاستیک ها با استفاده از دستگاه استروژن ساخته می شود و لایه های زیرین توسط نیروهای انسانی ساخته شده و قبل از اینکه لایه ی رویی ساخته شود، ابتدا با هم ادغام شده و در نهایت زیر این لایه قرار می گیرند و پرس می شوند .